عصرآهن در ایران به لحاظ زمانی از ثلث آخر هزاره دوم ق.م. تا تشکیل نخستین حکومت­های ایرانی را دربر می­گیرد. در پی دوران طولانی­ ای از انباشت مدارک باستان­شناختی، این دوره در دهه شصت میلادی در آثار نوشته­ های دایسون، کایلر یانگ و واندنبرگ به سه دوره تقسیم شد. (بیشتر…)

با توجه به مرکزیت حوضه دریاچه وان بعنوان خاستگاه و پایتخت اورارتوها، و تراکم حضور آثار اورارتویی در آن منطقه، در ابتدا تمام بررسی­ها و کاوش های باستان­شناسان در شرق آناتولی متمرکز گردیده بود. از اینرو تسری کاوش­های مذکور به سمت شمال­غرب ایران با آرامی و طی یک پروسه زمانبر انجام گردید. (بیشتر…)

آذربايجان غربي، بخش بسیار مهمی از شمال غرب ايران را تشکيل مي دهد. توجه به شمال غرب ايران بر اساس گزارشات کرپورتر، فلاندون و کست (54 – 1843م) آغاز شد. (بیشتر…)