تطور زیستی انسان

انسان شناسی یکی از مهمترین و پایه ای ترین مباحث علوم انسانی است. به همان نسبت نیز امروزه بعنوان یکی از پایه های اصلی علوم میان رشته ای مطرح است و زیربنای اصلی بسیاری از علوم روانشناسی و علوم اجتماعی را تشکیل می دهد.

اولین بخش در مجموعه مطالعات انسان شناسی به انسان شناسی زیستی و روند تکامل جسمانی انسان برمی گردد چیزی که منجر به پراکندگی نوع بشر در سراسر زمین گشت و نژادهای مختلفی را پدید آورد. 

نتایج پژوهش های نوین علمی که با دقت و زحمت بسیاری بدست می آیند، غالبا در لا به لای مجلات علمی- تخصصی از دسترس مردم دور می مانند. اما اینبار موضوع چیزی ورای گذشته بود. خبر مثل بمب ترکید. در جریان این خبر نتیجه خیلی نامنتظره نبود، چرا که از چند سال پیش تقریبا همه نشانه ها اطمینان خاطر میدادند که انسان در آفریقا پا به عرصه هستی نهاده است. سنگواره های بدست آمده در شمار بسیار گواه بارزی بر این مدعا بودند.

با وجودی که این سنگواره های کشف شده بسیار مجاب کننده بودند، اما برای رد انتقادات حاکی از این که در نقاط دیگر جهان، مثلا جنوبشرقی آسیا فراشد همانندی طی شده و، در نتیجه، فرایند انسان شدن در چند نقطه دنیا بطور مستقل از هم صورت پذیرفته است، بسنده نبود. به روشنی دیده می شود که اختلاف نژاد ها چقدر زیاد است! از این رو آیا این دیدگاه تکامل چند مرکزی درباره فرگشت انسان مسئله تنوع نژادها را بهتر توضیح نمی داد؟ به همین دلیل قابل درک است که بسیاری کسان به این معتقد باشند که فرایند انسان شدن در چند نقطه جهان به موازات هم صورت گرفته است.

اکنون همه چیز به یکباره دگرگون شده بود. پژوهش های انجام شده در دانشگاه برکلی واقع در کالیفرنیا پدیده شگفتی را آشکار ساخته بودند. این خبر در آغاز سال 1987 در یکی از مجلات معتبر علمی جهان – در مجله طبیعت شماره 325- به چاپ رسید. چیزی نگذشت که همین خبر عنوان اصلی روزنامه های جهان را به خود اختصاص داد. بعبارت دیگر، تاییدیه بسیار نامنتظره و در نوع خود شگفت آوری را به دست آورده بود، آنهم به شیوه ای که پیش از آن هیچ کس از آن طریق اقدام نکرده بود.

آلن ویلسون(1) به این اندیشه نبوغ آمیز دست یافته بود که منشا انسان را به یاری امکانات نوین ژنتیکی ردگیری کند. دیگران هم پیش از وی به این امر مبادرت ورزیده بودند. اما آنها به این دلیل که انسان در دوران های اولیه به کرات از نظر نژادی باهم درآمیخته بودند(2) و اجازه نداده بودند تا هیچ تبار خالصی پدید آید، نتوانسته بودند تا در پژوهش های خود به پیشرفت نایل شوند. این امر همچنین دلیل برآنست که چرا نژادهای اصلی کم و بیش بطور دایم درهم ادغام می شوند. حتی منزوی ترین گروههای انسانی بدور از تاثیر ژن های توارثی که از بیرون از گروه وارد شده اند باقی نمی مانند. گوناگونی و تنوعی که از اختلاط نژادهای انسانی با یکدیگر ایجاد شده اند به اندازه ای زیاد است که تداوم اعتبار یک تحقیق درباره نیاکان نخستین را برای یک دوره طولانی بشدت ناممکن می کند هرچه به عقب بازگردیم به همان اندازه هم اثرهای بجا مانده از آن آدمیانِ آن دوران بیشتر مخدوش شده و نتیجه گیری ها نیز نامطمئن تر می شوند. حتی اصیل ترین سلسله نجیب زادگان بیش از 10 یا 20 نسل تداوم پیدا نمی کنند. نسل مذکر تنها با نیرنگ اعطای نام وراثت از تاثیرات بیرون از خاندان خود به ظاهر مصون می ماند اما تنها به ظاهر، زیرا که زنان ازدواج کرده با مردان بیرون از خاندان به حساب آورده نمی شوند. از نظر ژنتیک آنها نیز درست مثل مردان خاندان ویژگی های توارثی نسل مذکور را با خود همراه می آورند.

منبع : کتاب پیدایش انسان

نویسنده : یوزف ه. رایش هُلف

مترجم : سلامت رنجبر

انتشارات : آکه – چاپ سوم 1392  

پی نوشت ها :

1- Alen Wilson

2- درست مثل دوران کنونی