معماری پایدار

در طی دو سال گذشته در اغلب دانشگاه های کشور همایش های بسیاری در سطح ملی و بین المللی برگزار گردید. محوریت اصلی همایش های مذکور در ارتباط با توسعه پایدار بود. در اغلب موارد نیز که مجری برگزار کننده همایش گروه معماری یا عمران دانشگاه مذکور بود محوریت همایش به معماری با توسعه رویکرد پایدار تغییر می نمود. اما عمده ترین آسیب شناسی مسئله اینجاست که مفهوم واقعی توسعه پایدار تا چه اندازه در میان دانشجویان و جامعه دانشگاهی تشریح گردیده است؟ و آیا غیر از اینست که متاسفانه در این زمینه هم باز به ظاهر اکتفا گردیده و مفهوم و معنی اصلی آن مغفول مانده است؟

توسعه پایدار چیست؟

“توسعه پایدار توسعه ای است که، انسان امروزی نیازهای زمان خود را برطرف سازد، بدون اینکه در جریان رفع این نیاز ها، شرایط زندگی نسل های آینده را به مخاطره بیاندازد.”- کمیسیون جهانی محیط زیست و توسعه، فعالیت های مشترک دانشگاه آکسفورد و نیویورک، در سال 1987 این تعریف را ارائه نموده است.

کلمه توسعه در این تعریف به دو نکته اساسی توجه دارد، و در این جریان آن را نمی توان به تعدادی از رشته ها و یا مناطق محدود نمود، اما قابل اجرا به تمام جهان و همه و همه چیز در آن است، در حال حاضر و در آینده. تعریف مذکور بر دو مفهوم اساسی تکیه دارد که عبارتند از:

1- مفهوم نیاز، متشکل از شرایط را برای حفظ استاندارد زندگی قابل قبول برای همه مردم.

2- مفهوم محدودیت های ظرفیت محیط برای پاسخگویی به نیازهای حال و آینده، تعیین شده توسط دولت از فن آوری و سازمان اجتماعی.

نیازها

در ابتدا باید توجه داشت که نیازهای اساسی انسان را  غذا، لباس، مسکن و اشتغال تشکیل می دهند. در مرحله دوم، هر فرد، در هر نقطه از جهان باید از این فرصت به منظور تلاش برای بالا بردن استاندارد زندگی خود حق بهره برداری داشته باشد.

محدودیت

از محدودیت های طبیعی مانند محدودیت منابع و همچنین کاهش کیفیت آب و کم شدن تنوع زیستی. برای آینده مشترک ما، تهدید اساسی بشمار می روند. از این رو بهتر است در صورت نیاز به بهترین وجه نیازها برآورده گردد بگونه ای که منابع محدود یا در حال کم شدن و یا در حال نابودی کامل بطور مطلق از بین نروند بلکه قابل حفظ و توسعه باشند.

دیدگاه های مختلف در ارتباط با توسعه پایدار

بسیاری از تعاریف دیگر از توسعه پایدار نیز ارائه شده است، برخی به طور کلی و برخی دقیق تر و با ذکر جزئیات می باشند. موارد زیر نشان دهنده انواع کانون های آشکار در بحث توسعه پایدار است.

“… نیاز به رفع نیازهای اساسی همه مردم و گسترش فرصت ها برای پیشرفت اقتصادی و اجتماعی. در نهایت، این اصطلاح نیز به معنی ظرفیت پروژه های توسعه برای تحمل و قدرت سازمانی و مالی است. طرح توسعه پایدار در نظر گرفته، علاوه بر حفاظت از محیط زیست و ایجاد فرصت، آن را قادر به انجام فعالیت و تولید منابع مالی خود را پس از کمک های اهدا کننده اجرا شده است. “نان برای جهان، سابقه و هدف مقاله شماره 129، واشنگتن، DC، مارس 1993.

“[بهبود] … کیفیت زندگی انسان در حالی که زندگی در ظرفیت حمل از اکوسیستم های حمایت از.” اتحادیه بین المللی حفاظت از طبیعت و منابع طبیعی (IUCN)، اتحادیه جهانی حفاظت، برنامه محیط زیست سازمان ملل متحد (UNEP)، و صندوق جهانی برای طبیعت (WWF)، مراقبت از زمین، ص 10، IUCN / UNEP / WWF ، غده، سوئیس، 1991.

“[با استفاده از] … منابع تجدید پذیر طبیعی را به شیوه ای می کند که از بین بردن و یا کاهش آنها و یا در غیر این صورت dimish مفید تجدید پذیر خود را برای نسل های آینده در حالی که حفظ سهام به طور موثر ثابت یا عدم کاهش از منابع طبیعی مانند خاک، آب های زیرزمینی، و زیست توده. “موسسه منابع جهانی، ابعاد توسعه پایدار، منابع جهانی 1992-93: راهنمای جهانی محیط زیست، ص 2، انتشارات دانشگاه آکسفورد، نیویورک، 1992.

“[حداکثر] … منافع خالص توسعه اقتصادی، موضوع را به حفظ خدمات و کیفیت منابع طبیعی است.” R. Goodland و G. Ledec، اقتصاد نئوکلاسیک و اصول توسعه پایدار، محیط زیست مدل 38 (1987): 36.

“[ بر این فرض استوار است که] … تصمیم گیری های فعلی باید چشم انداز برای حفظ و یا بهبود استانداردهای زندگی آینده را مختل نمی کند … این به معنی این است که سیستم اقتصادی ما باید مدیریت شود به طوری که ما زندگی می کردن سود سهام از منابع ما، حفظ و بهبود دارایی پایه است. “R. Repetto، جهانی به اندازه کافی و زمان، ص 15-16، انتشارات دانشگاه ییل، نیوهیون، CT، 1986.

“… به این معنی که نرخ مثبت تغییر در کیفیت زندگی مردم گرفته شده، بر اساس یک سیستم است که اجازه می دهد این نرخ مثبت تغییر به طور نامحدود نگهداری می شود.” LM Eisgruber، توسعه پایدار، اخلاق و قانون در خطر انقراض گونه ها، انتخاب، سه ماهه سوم سال 1993، ص 4-8.

“… توسعه اقتصاد از لحاظ فیزیکی حالت پایدار که ممکن است با افزایش توان عملیاتی منابع همچنان به توسعه ظرفیت بیشتر برای ارضای انسان می خواهد با افزایش بهره وری استفاده از منابع، اما نه بدون رشد —.” HE دلی، اقتصاد حالت دائمی: مفاهیم، پرسش ها، و سیاست، بوم شناسی اقتصاد 6 (1992): 333-338.

“… جستجو و انجام استراتژی های منطقی اجازه می دهد که جامعه برای مدیریت، در تعادل و ابد، تداخل آن با سیستم طبیعی (زنده / زنده) به طوری که جامعه، به عنوان یک کل، منافع و سیستم طبیعی نگه می دارد یک سطح است که اجازه بهبودی آن است. “E. گوتیرز-Espeleta، Indicadores د sostenibilidad: instrumentos پاراگراف لا evaluacion د لاس politicas nacionales “، مقاله منتشر نشده ارائه شده در 50 کنفرانس Anniversity از دانشکده علوم اقتصادی با حمایت مالی دانشگاه کاستاریکا، سان خوزه، کاستاریکا، 19 نوامبر 1993.

سه عامل اساسی و مشترک

معماری سه بعدی پایدار  / معماری پایدار زیست محیطی

با یک تعریف، فعالیت های انسانی تنها سازگار با محیط زیست پایدار است که آن را می توان بدون تخلیه از منابع طبیعی یا نابودسازی محیط زیست طبیعی انجام یا نگهداری به طور نامحدود نمود. در اینصورت است که، مصرف منابع در حداقل خواهد بود

مواد مصرف گردیده، می بایست بعد از مصرف 100٪ بازیافت شده و یا از منابع تجدید پذیر (که بدون آسیب رساندن به محیط زیست و بدون تخلیه از منابع برداشت شده) بازفرآوری گردد.

حفظ منابع انرژی از طریق انرژی های تجدید پذیر و غیر آلاینده (خورشیدی حرارتی و الکتریکی، قدرت باد، زیست توده، و غیره)

ساخت و ساز پایدار چنین تعریف گردیده است : “ایجاد و مدیریت هرگونه ساخت و ساز، بر اساس منابع کارآمد و اصول زیست محیطی”. هدف ساختمان پایدار طراحی کردن برای کاهش تاثیر ساخت و سازها بر محیط زیست ما از طریق بهره وری انرژی و منابع. شامل اصول زیر است:

1- به حداقل رساندن مصرف منابع غیر قابل تجدید

2- بهبود محیط زیست طبیعی

3- از بین بردن یا به حداقل رساندن استفاده از سموم

“ساختمان پایدار” را می توان به ساختمان های دارای حداقل اثرات سوء بر محیط زیست ساخته شده است و از انرژی های طبیعی بهره مند هستند، تعریف نمود. ساختمان پایدار به عنوان شیوه های ساختمان سازی، که برای کیفیت جدایی ناپذیر (از جمله عملکرد اقتصادی، اجتماعی و زیست محیطی) در یک راه بسیار گسترده در تلاش تعریف شده است. بنابراین، استفاده منطقی از منابع طبیعی و مدیریت مناسب از ارکان ساختمان به صرفه جویی در منابع کمیاب، کاهش مصرف انرژی (بقای انرژی)، و بهبود کیفیت محیط زیست کمک خواهد کرد.

ساختمان پایدار مستلزم توجه به کل چرخه عمر ساختمان، در نظر گرفتن کیفیت محیط زیست، کیفیت عملکرد و ارزش آینده به حساب. در گذشته، توجه شده است در درجه اول به اندازه ارکان ساختمان در بسیاری از کشورها متمرکز شده است. مسائل مربوط به کیفیت به سختی نقش مهمی ایفا کرده است. با این حال، از لحاظ مقدار دقیق، ساختمان و مسکن در بازار در حال حاضر در بسیاری از کشورهای اشباع شده، و تقاضا برای کیفیت اهمیت در حال رشد است. بر این اساس، سیاست هایی که به پایداری از شیوه های ساختمان کمک باید اجرا شود، با به رسمیت شناختن اهمیت شرایط بازار موجود است. هر دو طرح های زیست محیطی از بخش ساخت و ساز و خواسته های کاربران از عوامل کلیدی در بازار می باشد. دولت ها قادر به دادن یک توجه قابل توجهی به ساختمان های پایدار از طریق تشویق این تحولات خواهد بود. پروژه OECD پنج هدف برای ساختمان های سازگار با محیط زیست را شناسایی کرده است:

1- بهره وری منابع

2- بهره وری انرژی (از جمله کاهش انتشار گازهای گلخانه ای)

3- پیشگیری از آلودگی (از جمله کیفیت هوا و کاهش سر و صدا)

4- هماهنگ با محیط زیست (از جمله ارزیابی زیست محیطی)

5- رویکردهای یکپارچه و سیستمیک (از جمله سیستم مدیریت زیست محیطی)

بر اساس اهداف از روش ارزیابی زیست محیطی ساختمان تحقیقات ایجاد در (BREEAM) اصول عبارتند از:

1- تخریب و بازسازی ساختمان تنها زمانی که ادامه حیات آن مقرون به صرفه و عملی نیست و برای استفاده مجدد، و سازگار کردن یا گسترش ساختار موجود نیاز به تخریب است.

2- کاهش نیاز به حمل و نقل در تخریب، نوسازی و ساخت و ساز و محکم کنترل تمام فرآیندهای برای کاهش سر و صدا، گرد و غبار، ارتعاش، آلودگی و زباله؛

3- بهترین استفاده را از سایت، به عنوان مثال. با مطالعه تاریخ آن و هدف، محلی کوچک آب و هوای، باد غالب و الگوهای آب و هوایی، جهت گیری های خورشیدی، ارائه حمل و نقل عمومی و به صورت ساختمان های اطراف.

4- طراحی ساختمان برای به حداقل رساندن هزینه های مالکیت و تأثیر آن بر محیط زیست بیش از طول عمر خود را با ساخت آن را به آسانی نگهداری و با ترکیب تکنیک ها و فن آوری های حفاظت از انرژی و آب و کاهش تولید گازهای گلخانه ای به زمین، آب و هوا.

5- هر جا که امکان پذیر است، استفاده از تکنیک های ساخت و ساز که بومی منطقه هستند، یادگیری از سنت های محلی در مواد و طراحی؛

6- قرار دادن عملکرد ساختمان و راحتی از ساکنان آن و قبل از هر عبارت از آن است که در نظر گرفته شده تا در مورد صاحب یا طراح آن را. به این معنا که آن را ایمن، انعطاف پذیر و سازگار (به نیازهای آینده) و قادر به تسهیل و ترویج ارتباطات بین کارکنان.

7- ساخت با کیفیت مناسب و به آخرین. طول عمر زیادی بستگی به شکل، پس از اتمام و روش مونتاژ به کار به عنوان بر روی مواد استفاده می شود.

8- جلوگیری از استفاده از مواد از منابع غیر قابل تجدید و یا که نمی توان بازیافت، به ویژه در ساختار که یک زندگی کوتاه است.

معماری محیط زیست

پنج اصول یک معماری زیست محیطی (توماس A. فیشر، AIA، نوامبر، 1992):

1- سلامت محیط داخلی.

تمام اقدامات ممکن است انجام شود تا اطمینان حاصل شود که مواد و سیستم های ساختمان انجام مواد سمی و گازهای به فضای داخلی منتشر می کنند نیست. اقدامات اضافی گرفته شود برای تمیز کردن و احیای هوا داخل کشور، با فیلتراسیون و کشت.

2- بهره وری انرژی.

تمام اقدامات ممکن است انجام شود تا اطمینان حاصل شود که استفاده از ساختمان انرژی بسیار ناچیز است. خنک کننده، حرارت و نور و سیستم ها به استفاده از روش ها و محصولات است که حفظ یا از بین بردن مصرف انرژی.

3- مواد محیط زیست مثبت و مفید.

تمام اقدامات ممکن است گرفته شود به استفاده از مصالح ساختمانی و محصولات است که تخریب محیط زیست جهانی به حداقل برساند. چوب است که بر اساس شیوه های جنگلداری غیر مخرب انتخاب شود. مواد و دیگر محصولات به توان بر اساس زباله های سمی خروجی از تولید در نظر گرفته.

4- فرم محیط زیست.

تمام اقدامات ممکن است انجام شود تا ارتباط فرم و طرح از طراحی به سایت، منطقه و آب و هوا. اقدامات انجام شود تا “زخم التیام یابد” و تقویت محیط زیست از سایت. امکانات به برای بازیافت و بهره وری انرژی ساخته شده است. اقدامات انجام شود تا ارتباط به شکل ساختمان به یک رابطه هماهنگ بین ساکنان و طبیعت.

5- طراحی خوب است.

تمام اقدامات ممکن است گرفته شود برای رسیدن به یک رابطه کارآمد، طولانی مدت و ظریف از مناطق استفاده، گردش خون، فرم ساختمان، سیستم های مکانیکی و تکنولوژی ساخت و ساز. روابط نمادین با سابقه مناسب، زمین و اصول روحانی می باشد را برای جستجو می کند و بیان می شود. ساختمان های در دست اجرا باید به خوبی ساخته شده است، آسان برای استفاده و زیبا.

بوم شناسی

1. علم ارتباط و تعامل موجودات زنده با بی جان خود را (به عنوان مثال آب و هوا، خاک) و محیط زیست جاندار خود را، و همچنین مطالعه منابع و مدیریت انرژی در زیست کره و زیر مجموعه ها.

2. مطالعه اثرات زیانبار تمدن مدرن بر محیط زیست، با توجه به سمت پیشگیری و یا معکوس از طریق حفاظت.

اقتصاد

1. دقیق، مدیریت صرفه جو از منابع، مانند پول، مواد، و یا کار.

2 منظم، تنظیم عملکرد قطعات. در سیستم سازمان یافته است.

3. کارآمد، و مقدار کمی، و یا استفاده محافظه کار.

حرکت در معماری معاصر.

این جنبش با هدف ایجاد، ساختمان ها و تحولات انرژی کارآمد سازگار با محیط زیست به طور موثر مدیریت منابع طبیعی است. این امر مستلزم منفعلانه و فعالانه بهره برداری از انرژی خورشیدی و استفاده از موادی که در ساخت آنها، کاربرد، و دفع آنها حداقل آسیب ممکن به “منابع آزاد”، زمین و هوا وارد گردد.

اقدامات برای ساختمان های سبز را می توان به چهار حوزه تقسیم نمود:

1- کاهش مصرف انرژی در استفاده

2- به حداقل رساندن آلودگی های خارجی و آسیب های زیست محیطی

3- کاهش تخلیه انرژی

4- به حداقل رساندن آلودگی های داخلی و آسیب به سلامت

مزایای ساخت و زندگی در ساختمان های سبز

1- کاهش قرار گرفتن در معرض انسان به مواد مضر.

2- صرفه جویی در مصرف انرژی غیر قابل تجدید و مواد کمیاب.

3- به حداقل رساندن چرخه زندگی تاثیر زیست محیطی از انرژی و مواد استفاده می شود.

4- استفاده از انرژی های تجدید پذیر و مواد که در پایدار برداشت.

5- حفاظت و احیای هوای محلی، آب، خاک، گیاهان و جانوران.

6- پشتیبانی از استفاده از منابع انرژی تجدید شونده پاک جهت جایگزینی سوخت فسیلی.

در نهایت می توان عنوان نمود که “معماری پایدار شامل ترکیبی از ارزش ها: زیبایی شناسی، محیط زیست، اجتماعی، سیاسی، و معنوی این مورد با استفاده از تخیل خود و دانش فنی به شرکت در یکی از وجوه اصلی عمل است – طراحی و ساخت و ساز در هماهنگی با محیط زیست ما بصورت هوشمند. در این حالت معماران در جریان طراحی خود تلاش می کنند تا در مورد ترکیبی از مسائل از جمله پایداری، دوام، طول عمر، مواد مناسب، و حس مکان. چالش، یافتن تعادل بین ملاحظات زیست محیطی و محدودیت های اقتصادی توجه ویژه ای داشته باشند.