مسجد سلطان احمد

مسجد سلطان احمد در بین سالهای 1609 – 1616 میلادی توسط سلطان احمد اول پادشاه عثمانی ساخته شد. معمار بنا مهمت آقا صدفکار نام داشت. 

به دلیل استفاده از رنگ های آبی و سبز در تزئین بنا و استفاده از کاشی های آبی رنگ ایزنیک در فضاهای داخلی خصوصا نیم گنبدها و گنبد اصلی بنا، جهانگردان اروپایی و بعدها حتی کارشناسان اروپایی اصطلاح مسجد کبود یا مسجد ابی را برای این بنا بکار بردند.

بعد از آنکه در سال 1934 مسجد ایاصوفیه توسط دولت به موزه تغییر کاربری داد، مسجد سلطان احمد به مسجد مادر و اصلی استانبول تبدیل گردید.

باید توجه داشت که مسجد سلطان احمد تنها یک تک بنا نبوده بلکه مجموعه ای از ابنیه مذهبی و عام المنفعه است که اصطلاحا در ترکیه “کلیه” نامیده می شود و مجموعه سلطان احمد بزرگترین و وسیعترین مجموعه بناهای استانبول می باشد.

مجموعه سلطان احمد سابقا شامل موارد بوده زیر است :

مسجد، حمام، مدرسه، آرامگاه، چشمه، آبریزگاه، دارالشفا، قصری کوچک برای خاندان سلطنتی زمان خود، عمارتی جهت اسکان و پذیرایی از فقیران و دراویش، مغازه هایی موقوفه در عرصه بیرونی، اتاق های جهت اجاره و اقامت موقت مسافران، البته تعدادی از این ابنیه در طی زمان تخریب و نابود گردیده و همینک فقط از وجود آنها در زمان های سابق اطلاع داریم.

برای تزئین بنا از 20000 قطعه کاشی در رنگهای زرد و آبی استفاده گردیده است. ابعاد خود مسجد 64 × 72 متر است. گنبد مرکزی مسجد 43 متر ارتفاع داشته و قطر آن 23.5 متر می باشد. در شیشیه های پنجره مسجد نیز از بیش از 200 رنگ برای تزئین و نورپردازی داخل بنا استفاده گردیده است. کتابت خطوط خوشنویسی دیواره های بنا نیز بقلم سید قاسم غباری اهل دیاربکر انجام پذیرفته است.